ŞİFA AYETLERİ

Şifâ âyetleri şunlardır:

1- “Ve yeşfî sudûra kavmi’m-mü’minîne ve yüzhib ğayza kulûbihim.” (ALLAH mü’minler topluluğunun gönüllerini ferahlandırsın, şifâ versin ve kalplerindeki ıztırabı gidersin.)4
2- “Yâ eyyühe’n-nâsü kad câet küm mev’ızatun min Rabbikum ve şifâü’l-limâ fi’s-sudûri ve hüden ve rahmetün li’l-mü’minîn.” (Ey İnsanlar! Size Rabbinizden bir öğüt, gönüllerin derdine şifâ, mü’minlere bir hidâyet ve rahmet gelmiştir.)5
3- “Yahrucu mim-butûnihâ şarâbüm-muhtelifün elvânühû fîhi şifâü’l-linnâsi inne fî zâlike le’âyete’l-likavmi’y-yetefekkerûn.” (Onların karınlarından çeşitli renklerde bir şerbet çıkar ki, onda insanlar için şifâ bulunur. Düşünen bir topluluk için şüphesiz bunda bir delil vardır.”)6
4- “Ve nünezzilü mine’l-Kur’âni mâ hüve şifâü’v-ve rahmetü’l-li’l-mü’minîn.” (Biz Kur’ân’da mü’minler için şifâ ve rahmet olan âyetleri indiriyoruz.)7
5- “Ve izâ meridtü fehüve yeşfîn.” (Hastalandığımda bana şifâ veren ALLAH’tır.”8
6- “Kul hüve li’llezîne âmenû hüden ve şifâün.” (De ki: Kur’ân, inananlar için hidâyet ve şifâdır.)9

Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm hastalara şöyle duâ etmiştir:

1-“ALLAHümme rabbi’n-nâsi ezhibi’l-be’se işfi. Ente’ş-şâfî. Lâ şifâe illâ şifâüke. Şifâen lâ yüğâdiru sekamen. ALLAHümme işfi abdeke yenke’ leke adüvven ev yemşî leke ilâ salatin.” (ALLAH’ım! Ey insanların Rabbi! Şifâ ver! Şifâ veren ancak Sen’sin! Sen’den başka şifâ verecek kimse yoktur! ALLAH’ım! Şu kuluna şifâ ver ki, Senin bir düşmanına acı versin veya Senin rızânı kazanmak için namaz kılmak üzere yürüsün.)10

2- “Bismillâhi erkîke min külli şey’in yü’zîke min şerri külli nefsin ev aynü hâsidin. ALLAHümme yeşfîke bismillâhi erkîke.” (Sana ıztırap veren her şeyden, her kıskanç nefisten, her hasetçi gözden ALLAH’ın adıyla sana şifâ dilerim. ALLAH sana şifâ versin. ALLAH’ın adıyla sana şifâ dilerim.)11


Dipnot:
1- Sözler, 287, 288;
2- Mektûbât, s. 145;
3- a.g.e., 139;
4- Tevbe Sûresi: 14-15;
5- Yûnus Sûresi: 57;
6- Nahl Sûresi: 69;
7- İsrâ Sûresi: 82;
8- Şuarâ Sûresi: 80;
9- Fussilet Sûresi: 44;
10- Ebû Dâvud, Tıb, 3883; Ebû Dâvud, Cenâiz, 3107;
11- Tirmizî, Cenâiz, 972